پسته کوچولوی ما

جمعه 21 نوامبر 2014. از خواب که بیدار شدم پر از استرس بودم. البته هیجان مخلوط با استرس. اون روز باید میرفتم برای آناتومی اسکن. روزی که همه ی قسمتهای پسته ی ما رو چک میکنن که میفهمیم که این گل ما چطوری داره بزرگ میشه و اوضاع چطوره. از طرفی هم قرار بود جفت رو چک کنن و ببینن مشکلش برطرف شده یا نه؟ وقت سونوگرافی ساعت 3:30 بود و من از صبح سرکار بودم ولی نمیتونستم کار کنم! بالاخره ساعت 2:45 رفتم دنبال مامان جان که دو هفته ای بود خونه ی ما  بودن تا باهم بریم سونو. از اونجاییکه مشکل جفت کامل برطرف شده بود فکر کنم که ایشالا اگر مشکلی پیش نیاد آخرین باری بود که گل پسرمون رو دیدیم. دفعه ی بعدی دیگه احتمالا خودش رو خواهیم دید! طبق این سونو...